อานุภาพแห่งความรัก ห่วงหาอาทรของคนเป็นพ่อ ชายชราชาวจีนวัย 72 ปี เดินเท้า แบบวิบากบนระยะทางเกือบ 1,000 กิโลเมตร ไปเยี่ยมลูกชายที่ติดคุก
หนังสือพิมพ์เซาเธิร์น เดลี่ มิได้ระบุชื่อแซ่อาก๋งท่านนี้ รายงานเพียงว่า แกยังชีพด้วยเงินบำนาญน้อยนิด อยู่ในเมืองไต้เห้ มณฑลอานหุย ส่วน นายสี เฟ่ย ลูกบุญธรรมที่แกรับเลี้ยงมาตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ต้องอาญารับโทษทัณฑ์ในคุกเมืองเหลียนผิง มณฑลกวางตุ้ง ห่างออกไปกว่า 960 กิโลเมตร
พ่อเฒ่าอุตส่าห์เก็บหอมรอมริบเงินตั้งสองปี พอค่าใช้จ่ายและค่าตั๋วโดยสารรถไฟจากเมืองไต้เห้ ไปเยี่ยมถามไถ่สารทุกข์สุขดิบลูกชายยังเมืองเหลียนผิง
แต่เคราะห์ซ้ำซวยซัด...ขณะเข้าคิวรอซื้อตั๋วรถไฟนั้น แกโดนอาชญากรมารสังคมล้วงกระเป๋าขโมยเงิน บัตรประชาชน และเอกสารต่างๆ หมดเกลี้ยง!!
ทอดอาลัยตายอยากพักใหญ่ อาก๋งตัดสินใจ "ย่ำต๊อกมาราธอน" มีไม้เท้าค้ำยันพยุงตัวอันเดียวเป็นอุปกรณ์ช่วยเดิน ค่ำไหนนอนนั่น ขอทานชาวบ้านกิน หลายมื้อต้องคุ้ยหาเศษอาหารบูดเน่าจากถังขยะกินกันตาย รอนแรมนาน 71 วัน ก็ถึงจุดหมายปลายทาง แจ้งความจำนงต่อพัศดีเรือนจำ พร้อมกับเล่าเรื่องราวการสมบุกสมบัน
เจ้าหน้าที่ต่างสงสารอาก๋ง เลยอนุโลมผ่อนปรนไม่ต้องแสดงบัตรประชาชนก่อนเข้าเยี่ยม จัดหาที่พักและอาหาร แถมขากลับยัง "ลงขัน" รวบรวมเงินซื้อตั๋วรถไฟให้อีกต่างหาก
Labels: ความรักของพ่อ, เดินทางไกล, บทความ, พ่อชาวจีน